Ik begon met keramiek, waarin ik industriële vormen verwerkte — imperfecte raderen als
metafoor voor samenwerking, verandering en verstoring.
Later verschoof mijn aandacht naar portretten, waaronder dat van Entgen Luijten.
Na een lange periode van ziekte en herstel, waarin het werken stilviel, probeer ik nu
voorzichtig de draad weer op te pakken met schilderen.
Ik zoek in mijn werk niet naar perfectie, maar naar betekenis. Stilte, verhaal, gevoel en
verbinding zijn voor mij belangrijker dan vorm.